búin að taka akvorðun

um að vera karlmannslaus allt mitt lif óþægileg tifinning en ég held hún sé það besta sem ég get gert til þess að halda mig við hugleiðslu og losa mig við langanir minar nei vááá hvað mér liður illa að skrifa þetta einhver hræðsla i gangi greinilega ef eg kynnist goðum heilum manni sem er að gera það sama og eg þá gæti eg skipt um skoðun en eg veit það ekki annars ég gæti þá allavega profað rekið mig afur á kannski þarf ég á þvi að halda ég efast um að ég verði hamingju söm með karlmanni held að eg verði það bara ef eg gef guði og syni minum mest allan minn tima